Ongecensureerd Zweeds

In deze aller, aller, ALLERlaatste post wil ik graag enkele dingen rechtzetten en jullie mijn échte visie/verhaal vertellen op mijn Zweeds avontuur!

Voor ik mijn verhaal doe, wil ik jullie er nogmaals heel graag op wijzen dat dit een unieke kans voor mij was en dat ik er met volle teugen van heb genoten. En nu ik er, na bijna een half jaar, op terugkijk ben ik meer dan tevreden met die geweldig, welgekomen cultuurshock.

Laat mij van begin tot het einde nog eens een "korte" samenvatting geven...

Ik ga -nog steeds- niet ontkennen dat het een vrij lange en vermoeiende reis was, ook al viel de reistijd van het vliegtuig wel mee... het is altijd een stukje lastiger om met een groep van een tiental mensen te reizen.
We kwamen rond de middag aan op Bromma Airport. Daarop volgde nog een vrij lange bus- en treinreis en voor mij en mijn 'gastgezin-genote' Laure-Anne volgde er nog een autorit van ongeveer een 40 minuten.

Toen ik vernam dat Laure-Anne mijn 10e huisgenote zou zijn -met de 9 andere gezinsleden inbegrepen- was ik eerlijk gezegd écht niet blij.
Ik vroeg me toen af waarom ze in godsnaam zelfs nog maar het idee hadden dat wij goed overweg kwamen, want misschien kon zij dat wel zo laten blijken, maar ik probeerde er nooit te veel terug op in te gaan.
Maar ach, soms moet je in het leven al eens dingen doen waar je tegenop ziet : "When life gives you lemons, make lemonade."

Toen we aankwamen in ons nogal ... grote gastgezin, probeerde de moeder alles een beetje te organiseren en ze probeerde ook al de kinderen aan ons voor te stellen. Niet dat wij echt in staat waren om die namen van de eerste keer te matchen met hun gezichten, het was een lief gebaar, dat wel!

Na een korte rondleiding toonden Leonora en haar moeder ons onze kamer. Het was zo'n typische tienerkamer, de muren beplakt met Justin Bieber posters, felle kleuren op de muren, een tv tegen de muur op de grond en een stapelbed.
Ik vroeg me af van welk van de kinderen deze kamer zou zijn, maar al vrij snel werd het antwoord duidelijk, mijn enige optie was de tweede oudste dochter van het gezin. Haar slaapplaats voor de komende 2 weken was op een matras op de grond bij haar oudere zus (Leonora) op de kamer. Wat een gastvrijheid. Ik vond het bewonderenswaardig dat zo een groot gezin, met al 7 kinderen, bereid was om er voor een periode van twee weken nog eens twee "nieuwe dochters" bij te nemen.

De eerste paar dagen in dit grote gezin was voor mij als enig kind een hele aanpassing. Wat niet wil zeggen dat ik het geen fijne ervaring vond, wie kan er nu nog zeggen dat ze voor twee weken broertjes en zusjes hebben gehad die ze gewoon terug konden inruilen. Oké, dat klonk harder dan ik het bedoelde; maar na het beleven van al die chaotische badkamerrondes iedere ochtend én avond ben je wel blij dat je terug een semi-privé badkamer hebt.

Het contact leggen met de kinderen en ook met de vader ging heel moeizaam gedurende het hele verblijf daar. De vader was een Albanees die, natuurlijk, Engels wel verstond maar het niet wilde of kon praten. Hij praatte soms wel een gebrekkig woordje Duits waar ik dan godzijdank het broodnodige uit kon afleiden. De jongere kinderen hadden natuurlijk nog geen kennis van het Engels en spraken thuis ook enkel een mix van Zweeds en Albanees.
Die Albanese invloed was tijdens de autoritten altijd zeer nadrukkelijk aanwezig, het was allemaal zo ironisch grappig, we reden al slippend over de smalle weggetjes van Skultuna omringd door meters sneeuw, herten en ander wild, bossen en om de 2 kilometer een huis. Dat op zich was natuurlijk prachtig, maar het laatste wat je dan verwacht is de ietwat exotische tonen van Albanese muziek op de achtergrond. Dit paste totaal niet bij het beeld dat we te zien kregen, maar het had zo wel z'n charmes!

Nu ik mijn blog herlees heb ik er best wel spijt van dat ik -onder invloed, wat niet mijn gewoonte is- zo klaagde over het eten en over het gezin in het algemeen.
Ik besef heel erg goed dat deze mensen nu eenmaal geen tijd hebben om keer op keer ervoor te zorgen dat iedereen ter zelfde tijd aan tafel zit. (ik geloof zelfs niet dat daar genoeg plaats voor was) En ook het eten, tja, het was natuurlijk heel anders dan wij hier gewend zijn. Logisch, want alles moest altijd in zeer grote hoeveelheden gemaakt worden en ze moesten ook vooral kijken dat er altijd dingen waren die iedereen (vooral de kinderen) lustten.
Wie waren wij om te klagen? Ook al kennen ze mij thuis als een geweldig moeilijke eter en een echte viesneus, ik at met respect iedere avond op z'n minst een bord leeg. Dat was het minste dat ik kon doen, want afwassen en dergelijke deed de moeder steeds zelf.

Van Laure-Anne had ik eerlijk gezegd meer verwacht, ze at (zei ze zelf dan toch) iedere dag op haar werk de fruitschaal leeg zodat ze "gevuld" was als het eten haar bij het gezin niet aanstond. Dit kwam bijna dagelijks voor.
Tja, het is natuurlijk geen driegangenmenu met een ruime keuze uit vis/vlees/groentes en dergelijke, maar eetbaar was het steeds wel!
Ook van lekkere dingen zoals snoep, dessertjes, ... kwamen we niets te kort er was altijd wel iets lekkers in huis en als je te verlegen was om dit zelf uit de kast te pakken (want dat is natuurlijk altijd wel een beetje vreemd) dan kwamen ze je wel vragen of je iets wilde.

De activiteiten die we deden waren heel fijn zowel met de hele groep uit België als met het gezin of met andere gezinnen. Zo zijn we met Leonora, Cedric, Robbe en Kajsa naar een ijshockeywedstrijd gaan kijken. Ook al was het maar in een relatief klein dorp, er was genoeg entertainment. Dat is ook de plaats waar ik mijn eerste blauwe plek heb opgelopen, daar ging ik voor de eerste keer tegen de vlakte omdat het zo glad was buiten op de parking.
Met de belgen zijn we in het eerste weekend naar Stockholm geweest, de geruchten kloppen : het is een prachtige stad. Vooral in het oude stadsgedeelte kon ik mijn hart ophalen in de kleine, aparte winkels waar ze de leukste vintage spullen verkochten.
Laure-Anne had na deze uitstap geen zin om mee terug naar het gezin te gaan en aangezien er een feestje werd gegeven bij Kajsa thuis, kwam dat dus ideaal uit. Ik vond het veel te erg om Leonora en haar moeder alleen terug te sturen, ze stonden tenslotte al aan het station ons op te wachten en ook vond ik gewoon dat je het niet kon maken om in het weekend niet bij je gastgezin te zijn. Dat zijn de momenten waarop je ze eens echt goed kan leren kennen!
Die avond ben ik met Leonora in de sneeuw gaan rollen en hebben we genoten van de sauna die ze bij hen thuis hadden. Ik heb het haar van Leo en haar zusje geverfd en we hebben een echte vrouwenfilm gekeken samen.
Op zondag ben ik met het hele gezin gaan zwemmen in een gemeentelijk zwembad dat verbazingwekkend groot bleek te zijn. Mensen daar nemen het niet zo nauw met privacy, dat bleek toen ik me ging douchen. Alle vrouwen zitten gewoon bij de vrouwen in een grote ruimte om te douchen en om zich om te kleden, cultuurshock!
Na het zwemmen heb ik me herenigd met de groep, er was een muziekwedstrijd waar Kajsa aan deelnam, echte talentbommen zaten er niet tussen, maar het was een leuk gegeven!
We zijn iedere week ook nog een keer naar de film geweest (Life of Pi en Les Misérables), vooral die laatste viel niet mee om te begrijpen, we hadden tenslotte enkel Zweedse ondertiteling.

Even tussendoor wil ik duidelijk maken dat ik over mijn stageplaats niets anders te vermelden heb, dat was gewoon de beste stageplaats die iemand zich zou kunnen wensen!

Tenslotte, wil ik het "terugreis-drama" graag nog even verduidelijken. We zaten dus vast in een sneeuwstorm, dat klopt. We deden er veel langer over om in Västerås te geraken.
Hier werd ook het mentaliteitsverschil tussen mij en Laure-Anne duidelijk. Ik ben iemand die denkt "Al missen we die bus, ze zullen er altijd wel voor zorgen dat we thuis geraken. We zijn hier toch op schoolinitiatief?", terwijl Laure-Anne helemaal in de stress schoot en al huilend iedereen wilde opbellen ze zei zelfs dat als ze haar moeder zou bellen dat die haar persoonlijk zou komen halen.
Wel, dat zou niet veel geholpen hebben, want tegen die tijd zouden wij al lang in België geland zijn!


Als conclusie blijf ik erbij dat dit een onvergetelijke reis was (en ja, ik moet het vermelden : die bovendien helemaal gratis was!!!) waardoor een heleboel dingen geleerd heb. Ik kijk nu wel anders tegen de dingen aan. Bedankt Stedelijke Handelsschool Turnhout en het Leonardo-project voor deze unieke kans! Ik zal jullie eeuwig dankbaar blijven.

P.S. :  Ik ben vastbesloten om ooit terug te keren, mijn stageplaats en gastgezin nog eens een bezoekje te brengen. Maar ik ga dan vooral op zoek naar mijn elanden, want dat is het énige dat ontbrak aan deze reis!


Tack alla!

Home sweet home

Ondertussen ben ik al een hele dag terug in België en ik ben stilaan ook bekomen van de reis en het avontuur. Gistermorgen was er nog de klap op de vuurpijl, we zaten vast in een sneeuwstorm (met sneeuw van een halve meter hoog) en moesten 2 keer de auto een heel eind vooruit duwen... we waren net op tijd aan het station om de bus te nemen naar Bromma Airport.
In Bromma bleek dat we naar een ander vliegveld gebracht moesten worden omdat het vliegtuig van daar uit zou opstijgen. Eenmaal op het vliegtuig kregen we gratis cakejes, chocolade en drank om de vertraging wat goed te maken. Het maakte mij allemaal niets uit, zolang ik die dag maar thuis zou geraken was het mij gelijk!

Ik wil graag nog even iedereen bedanken die deze ervaring mogelijk hebben gemaakt; iedereen die mijn blog (al-dan-niet dagelijks heeft gevolgd) en natuurlijk ook de mensen die mee in Zweden zaten (leerkrachten en leerlingen) en voor de afwisseling in activiteiten zorgden.

Tack så mycket!

De allerlaatste

Ja, ons Zweeds avontuur zit er bijna op... Morgen vertrekken we HEEL erg vroeg naar Stockholm Airport. Mijn koffer is al ingepakt (alles is er van ver in gemikt) en nu kan het niet snel genoeg gaan voor mij!

Mijn laatste dag op stage is vrij saai, ik dacht dat ze zeiden dat het superdruk zou zijn, maar dat valt goed mee... Toch zal ik mijn stageplaats en mijn collega's missen als ik weer in België ben! Ze hebben me meteen opgenomen in hun groepje, we hebben veel gelachen; gezongen en moeite gedaan op ons Engels.
Vooral dat laatste heeft ons veel gelach bezorgd, zo wist Cristiaan eergisteren niet hoe hij 'schaap' in het Engels zeggen moest en dus maakte hij (heel erg goed) het geluid na. Ik kreeg spontaan de slappe lach en iedereen zat mee te lachen binnen de kortste keren.

Vanavond gaan we film kijken in Leonoras school, we kijken 'A walk to remember' ... Of de 2 jongens in ons gezelschap dat wel leuk vinden is maar de vraag natuurlijk! Maar meisjes kan je daarmee altijd verleiden. Ik ben wederom benieuwd.

De film van gisteren (Les Misérables) was voor mij persoonlijk een groot succes! Ik heb van ieder moment genoten, ondanks dat zelfs de normale dialogen gezongen werden. Dat hoorde ik op den duur zelfs niet meer. Het is zo'n meeslepend verhaal en de acteurs zijn stuk voor stuk zo goed! Ze hebben me ook allemaal verrast met hun zangtalent... Ja, die Hugh Jackman heeft weer punten gescoord bij mij!

Lieve mensen, op dit uur morgen, ben ik waarschijnlijk al thuis... I'm coming home! :D be prepared!

Hey då!

De voorlaatste

Vandaag ging de voorlaatste volledige dag hier in Zweden in, de tijd is echt voorbij gevlogen deze twee weken, hoewel het vorige week nog een eeuwigheid leek te duren.
Mijn ervaringen hier zijn eigenlijk heel erg uniek geweest tegenover die van de anderen. Ik heb de echte Swedish-experience gehad zoals ik het noem. Ik heb twee weken geleefd in een supergroot gezin (voor wat ik gewend ben) en dat in de middle of nowhere. Ik heb erg veel geleerd zoals o.a. : geduldiger zijn, verdraagzamer zijn, de waarde van familie en ook dat je makkelijk kan leven met wat minder.

Gisteravond zaten Laure-Anne en ik alleen in de keuken thee te drinken en we keken eens rond in de schuiven en kasten. Wat kwamen we tegen na meer dan een week?! De NUTELLA chocopasta! Ook lekker op tijd zeg, maar we hebben er dan maar even van genoten.
Het bed waarin ik slaap is echt wel slecht, mijn nek en heupen doen iedere ochtend pijn als ik wakker wordt... dat is wel jammer natuurlijk.
Ook snap ik wel dat de moeder eigenlijk ´altijd´ moe is ... zelfs wij worden moe van heel het gebeuren en het weer. Ik zou me niet kunnen inbeelden dat ik later met zo veel kinderen zou kunnen leven, haha! Ook een niet onbelangrijke les, 2 kinderen is meer dan genoeg.

Iedere dag beloof ik mezelf dat ik op tijd ga slapen, maar er is gewoon nooit genoeg tijd in de avond om alles te doen wat je wil/moet doen. Thuis ook niet, maar daar is het internet op z´n minst al goed genoeg om een uur aan een stuk aan iets te werken zonder dat je telkens moet wachten tot je verbinding terug is.
Maar wat wil je? Er zijn daar wel minstens 10 toestellen verbonden met het internet op hetzelfde moment. Als ze dan via de PC nog tv kijken (online film), dan is het helemaal een hel!

Op mijn stage waren ze heel erg tevreden over me (zoals altijd wel) omdat ik alles altijd zo snel kon afwerken op een correcte manier. Ja, zo ben ik dan weer wel!
Vraag me af waarom me dat dan eigenlijk bij die GiP niet lukt... ik doe daar minsten evenveel inspanningen voor.
Maar dat zijn zorgen voor morgen!

Zodadelijk ga ik de stad in, gaan we iets eten met enkele mensen die dan ook klaar zijn met hun werk en niet thuis willen/kunnen gaan eten.
Om half 6 hebben afgesproken met de leerkrachten en dan gaan we naar de film, ik ben heel erg benieuwd naar de film! Ik zeg al lang dat ik hem absoluut wil zien als hij uitkomt, hier is mijn kans!

Morgen laat ik jullie dus weten hoe de film me al-dan-niet beviel en hoe mijn verdere avond verlopen is.


Hej då! ;)

Sneeuwhappen

Hallo iedereen!

Vandaag was over het algemeen een hele leuke dag, hoewel ik echt doooodmoe was (ik viel tijdens de lunch zelfs in slaap) en ik een supersaai werkje moest uitvoeren op mijn stage. Vond het wel grappig dat ze tijdens de fika "ruzie" aan het maken waren omdat de mannen van de productie mij terug bij hen wilde en Jenny wou mij op het bureau hebben. Wat is het toch fijn als je zo geliefd bent! Haha. Jenny won het gevecht en morgen mag ik weer bij de mannen meedraaien.

Maar dat was niet de eerste krachtmeting van de dag, in de ochtend toen we naar de bushalte reden met de vader van Leonora, stond er een zeer koelbloedig hert op de weg. Dat beest weigerde om van de weg af te gaan.... tot de vader eens flink toeterde, toen besefte 'ie dat het de keuze had : weglopen of plat gereden worden door een 'tadderak' van een auto.
Iedere keer dat ik de bus moet nemen stap ik met een klein hartje in, ik vraag me telkens af hoe veel ritten er nog op die kaart staan... Ik zal het wel zien zeker. En als het zo ver komt dan hoop ik dat de buschauffeur geen engels spreekt en dat hij me gewoon laat meerijden, haha!

Morgen is het de voorlaatste volle dag hier in Zweden, het is snel gegaan vond ik zelf nog. Ik heb het hier naar m'n zin gehad, maar ik kijk stilaan wel uit naar de thuiskomst. Lekker rustig! De drukte hier begint echt op mijn systeem te werken, ik ben altijd moe als ik ga slapen val ik als een blok in slaap (Laure-Anne kan dat beamen) en als ik wakker wordt dan heb ik het gevoel dat ik een nachtje heb doorgedaan. Waarschijnlijk heeft het donkere weer er ook veel mee te maken, maar een drukte in huis maakt dat niet makkelijker.
Ik heb vandaag Leonora's haar gekleurd en gisteren voor het slapengaan dat van haar zus nog. Ze zijn allebei heel erg tevreden over het resultaat, misschien een verborgen ambitie voor kapster ... of zouden het de genen zijn?!

Morgenavond gaan we met de belgische groep en de leerkrachten hier naar de film Les Misérables, ergens wel stom, want die had ik thuis graag gekeken met ons mams en Daniël. Maar, die kans ga ik niet laten liggen aangezien ik het zelf niet moet betalen!
Vrijdag na het werk gaan Floor, Katrijn (en co) en ik ons geld opshoppen in de stad en daarna gaan we naar het ABB Insdustrie Gymnasium voor een afscheidsactiviteit (films en pizza).
Vanaf dan is het enkel nog de uurtjes tellen voor we naar het station moeten gaan en vanaf dar naar Stockholm Airport gaan en dan natuurlijk naar België! Misschien dan mijn blog veranderen in "Bye Bye Sweden, Hello Home Sweet Home"??? Haha.
Vroeger geloofde ik niet in het spreekwoord "Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens", maar dat is wel heel letterlijk hier, de tijd gaat hier zo traag overdag, maar 's avonds vliegt 'ie voorbij! Als het nu nog eens omgekeerd was... dat zou leuk zijn!

De jongens zijn op dit moment bezig met de sneeuwscooter, ze vroegen of ik ook mee wou doen... Normaal zou ik dat maar al te graag doen, maar aangezien ik de rijstijl van de vader ken en ook omdat ik net gedoucht heb, zei ik nee.
Misschien doet er zich nog wel een kans voor één van de komende dagen, het zal toch wel blijven sneeuwen vrees ik. Ooh please, laat het in België NIET gaan sneeuwen, of ik word helemaal crazy!!!

Lieve mensjes, nog eventjes en ik ben weer zéér aanwezig! Geniet nog van de rust zou ik zeggen!

Slaapwel en tot morgen.

Waar zijn die elandjes?!

That is the question! Iedere ochtend in de auto zoek ik in het open landschap naar elanden, niks te bespeuren tot nu toe.... Jammer, zou heel de Zweden-ervaring wel afgemaakt hebben. Maar, wie weet... Het zijn nog 4 dagen om te zoeken en (hopelijk) te vinden.

Het had de hele nacht gesneeuwd (ondertussen ook de hele dag) en het pak dikt alleen maar verder aan. De vroege ritjes met de vader worden opnieuw een steeds grotere beproeving!

Op mijn werk ving ik tussen alle Zweedse gesprekken 3 verstaanbare (interessante) worden op. Namelijk: criminologie, "polis" en de naam van mijn favoriete machine. Met die machine maken ze trouwkoppels, tekenfilmfiguren etc fotografisch na.(zie fotos).Toen ik opkeek was het onderwerp veranderd, nu ben ik nieuwsgierig. Haha.

Vanavond zijn we naar een shoppingcentre in Västerås geweest, ik heb gewoon mee gewandeld door de winkels, ik HAAAT winkelen! Maar get was leuk om te zien allemaal, leuke schoenen en kleren gezien (mama? Papa?).
In de auto was het supergezellig het laatste halfuur, de broer; jongere zus en Leonora zaten bij in de auto en de broer had door dat we de muziek van The Fray en The Script konden accepteren. Dus zette hij daar muziek van op (luid) en we zongen allemaal luidkeels mee in de auto! Super! :)

Eenmaal terug thuis aangekomen, moesten de lekkere dingen die ze gekocht hadden in de winkel eraan geloven. We hebben echt van alles gesnoept: popcorn, ijs, frozen yoghurt, cake en snoepjes!
Het was een leuke avond vond ik :) zo mogen ze allemaal nog zijn vanaf nu.

Tot binnen 3,5 dag ongeveer! ;) hou je goed België!

Wit en koud

Vandaag  zit ik precies een week in Zweden, en mijn laatste week hier gaat ook meteen in. Gisteravond ging ik weer mee met Leonora om de hond uit te laten, deze keer had die rotzak me te pakken. Ik gaf hem zijn eten, en hij haalde uit naar m'n arm, natuurlijk om te spelen maar hij beet toch flink door. Stank voor dank dus. Toen we hem na de wandeling terug in zijn hok wilden krijgen, ontsnapte hij en liep hij rond het huis. De moeder vond het zo erg voor hem dat ze hem even in huis wilde halen "proberen voor een uurtje". De vader ging er wonder boven wonder mee akkoord.
De hond moest wel op één deken blijven liggen de hele tijd, maar met 11 mensen in huis had hij natuurlijk wel andere plannen. Na meer dan een uur hardnekkig roepen en commanderen hebben ze toch maar besloten om het arme beest terug in zijn kooi te zetten.

Gisteren viel het me erg op dat ze hier alles onder de 25°C koud vinden... zo zeiden ze me gisteren voor we naar het zwembad gingen dat het water daar ijskoud is dus dat ik me moest voorbereiden. Oké, doe ik wel. Maar toen ik eenmaal het water inging vond ik het zalig!!! Zo warm is het water bij ons in de zwembaden meestal niet hoor. Ze snapten niet hoe ik daar zo goed tegen kon. Ook hier in het huis is het altijd een sauna, en de sauna zelf... die moet minstens op 70°C staan anders is dat niet warm genoeg. PUF PUF!
Ook als het buiten 3°C of zo is, doen ze alsof het -10°C is, terwijl ik vind dat het hier allemaal minder koud aanvoelt.
En WANDELEN dat die mensen hier kunnen... altijd als ik mensen zie wandelen of ik wandel met Leonora, dan lopen ze zeker wel 25km/uur, zeker weten! Haha.

Vandaag sneeuwde het weer in de namiddag, was ik niet blij mee. Ik heb echt genoeg sneeuw gezien voorlopig! Zeg a.u.b dat de sneeuw in België al lang weg is?! Of ik kom niet terug... oké zowiezo wel! Ik begin nu echt af te tellen, het is tot hiertoe echt een unieke en leuke ervaring geweest maar om het grof te zeggen : IK HEB HET WEL GEZIEN! Langer als 2 weken was echt te veel geweest, 2 weken is ideaal.
Ik kijk uit naar mijn eigen bed, eigen badkamer (waar ik langer dan 5 minuten douchen kan) en vooral het weerzien met m'n familie, vrienden en beestjes!

Na twee weken bij de familie Canolli te hebben doorgebracht heb ik veel dingen geleerd, maar ik heb ook vaak het idee gehad van "amai, wat heb ik het thuis toch rustig en goed!".
Ook de dagen lijken hier 10x zo lang te duren als in België, waarom is dat op vakantie nooit zo?! Raar eigenlijk, want als we opstaan is het donker &als we thuiskomen ook... dus de dagen zouden juist korter moeten lijken toch? Ach ja, kortom : ik mis (ja u hoort het goed) mijn belgenlandje.

Op mijn stage was het vandaag zoals altijd heel erg leuk, tijdens de middagpauze en fika's was ik mijn woordzoeker puzzels aan het maken (zo hebben ze niet het idee dat ik ongemakkelijk zit te kijken als ze Zweeds praten). Na een half uur had ik 2 puzzels opgelost en iedereen was er steevast van overtuigd dat ik valsspeelde, mafkezen!
Vandaag stond ik weer een dag bij de boys in de productie en ik kreeg bezoek van Karolien & Brigitte, ze kwamen kijken waar ik werkte ; wat ik deed ; wat ik er van vond tot hiertoe  enzovoort.
Samen hebben we een koffietje gedronken en ik heb ze wat meer uitleg gegeven over hoe die 3D-printing nu eigenlijk werkt.

Vanavond was de mama een beetje lui (haar woorden!) het avondeten was : soep en wafels. Niet slecht met dit koude weer, hoewel de soep bij ons water met groenten genoemd zou worden. Maar bon, twas goe!
De broer van de vader en de vrouw daarvan zijn ook op bezoek vanavond met hun 2 kinderen (alsof er nog niet genoeg waren!) en onze kamer is het toevluchtsoord van de jongste kinderen. Allez, vooral Laure-Anne heeft het zwaar te verduren, ik hou me op de achtergrond (zoals altijd) en zij wordt gebruikt als klimpaal. Soms is het toch handig om praktisch onzichtbaar te zijn, haha!

Ben benieuwd wat ik jullie morgen nog kan vertellen, jongens.
Tot gauw, nog 5 dagen!

xoxoxoxo

Let's go swimming in the water ... let's go swimming in the pool!

Ik begin mijn blog te schrijven met een luide, ver****te, Albanese versie van "Gangnam Style" op de achtergrond. Het was een drukke, maar zeker wel aangename zondag vandaag. Ik stond op rond 9uur en om 10uur vertrokken we naar Sala (een buurdorpje... 30minuten verder) om te gaan zwemmen. 

Het was een redelijk groot zwembad voor zo'n klein dorp, het was zeg maar een mini-tongelreep. Wel heel gezellig. 

Het viel me meteen op dat de mensen echt hun lichaam niet willen laten zien hier, telkens als we uit het water komen doen ze zo snel mogelijk een handdoek over hun bikini/badpak heen.  Dat idee veranderde al snel toen we gingen vertrekken en dus gingen douchen en ons omkleden, de meeste mensen kleedden zich gewoon al uit in de hal en douchen daarna naakt, oké José! Dat was niet bepaald wat je noemt "eyecandy". 

Bij het zwembad hadden we ook onze lunch opgegeten (die we zelf hadden meegenomen) dat schijnt daar een gewoonte te zijn want alle gezinnen zaten aan tafeltjes hun lunchpakketten op te eten. Het is zondag, dus mochten we ook wel eens iets "speciaal" eten, hot dog! 

Na het zwemmen hebben we het jongere zusje afgezet bij haar sportschool waar ze cheerleading-lessen volgt. 

Daarna heeft dan ook de moeder mij & Leonora afgezet aan de concerthal in de stad, daar ging vandaag een muziekwedstrijd door waaraan Kajsa deel ging nemen (de dochten van Stella, waar Hanne&Robbe verblijven). 

De eerste act viel al dik tegen, vijf meisjes in "rock"-outfit die een rockliedje kwamen brengen, hell yeah... (not). Zelfs de muziek op zich was slecht, niet alleen de zang. Gelukkig zaten er toch een paar betere acts tussen, die van Kajsa zelf was ook één van de betere! Well done! Hieronder foto's van enkele groepjes. 

 De eerste act : een missertje! 

 De derde : mijn favoriet! 

 De act van Kajsa (degene met het rode haar)

Laatste act die we gezien hebben : ça va. 

Jammer genoeg moesten wij (Laure-Anne en ik en Leonora) vroeger weg omdat haar moeder ons kwam ophalen en thuis nog moest koken etc. Best wel stom, maar wie weet hebben we het beste wel gehad. 

Het eten was lekker vanavond : gehaktballen met aardappelsalade en (zout) verloren brood. 

Morgen weer aan het werk, laatste week gaat in! 

Tot snel! 

Stockholm en sauna

Gisteren gingen we naar Stockholm met de groep belgen. Ik vond het echt een prachtige stad en het was een leuke dag samen met de groep. Toch denk ik dat we vrij weinig gezien hebben, maar de ijsbar was een mooie afsluiter van de dag! 
Er zijn veel leuke foto's gemaakt en we hebben vooral veel gezellige winkeltjes gezien, maar ik heb niets gekocht! 
In de ijsbar mochten mensen onder de 18 geen alcoholische cocktail drinken, maar gelukkig kon ik mijn bonnetje met Shana wisselen (bedankt daarvoor!). 

Na ons bezoekje aan Stockholm moesten we afscheid nemen van Rudy&Theo, die vertrokken de dag erna terug naar België, maar bleven nog een nachtje in Stockholm. We konden wel Karolien&Brigitte verwelkomen in Zweden! 
Donderdagavond gaan we met z'n allen naar Les Misérables kijken, dit betalen zij voor ons (nog eens, bedankt daarvoor!). 
Ik vind het goed dat we af en toe een activiteit doen met de groep (ook zonder de Zweden), zo hebben we het idee van een soort schoolreis en zo zien we natuurlijk de anderen ook regelmatig een keertje. 

Een geslaagd dagje Stockholm! 

In de ochtend zag ik ook ons huis voor het eerst in het daglicht, en ook de omgeving, Laure-Anne en ik zeiden tegen elkaar op hetzelfde moment dat we nu echt verliefd waren op het land! 
Het was een prachtig zicht, de zon en de sneeuw en de bomen... wauw! 

Ons nederige stulpje. 

 Onze drukbevolkte straat. 

Het uitzicht van de omgeving. 

's Avonds toen we terug aankwamen in ons eigen stadje bleek één van de vrienden van een Zweedse student van onze groep een feestje bij hem thuis te organiseren. 

Ik was zo moe en voelde me niet al te goed, ik had geen zin om te gaan, en ook stond ons gastgezin klaar aan het station om mij en Laure-Anne op te pikken. 

Ik wist dat Laure-Anne heel graag wilde gaan en dus zei ik dat ik gewoon met hen naar huis ging en dat zij dan bij Hanne kon slapen die nacht. 

Dat was hoe het ook ging, ik ging met Leonora en haar moeder mee naar huis. Het was thuis verbazend gezellig, er heerste zelfs een GEZELLIGE drukte! 

Meer dan 2 uur heb met Leonora en haar moeder zitten babbelen aan de keukentafel en ik hielp met de tafel afruimen en alles in de afwasmachine laden enz. 

Daarna stelde Leonora voor om een girlsnight te houden : sauna, gezichts- en haarmasker, film en popcorn. Hoe kon ik dit afslaan? Halverwege de tweede film merkte ik dat we allebei moeite hadden met onze ogen open te houden, dus heb ik dat kind uit haar lijden verlost (en mezelf ook) en heb ik dus de film afgezet. Daarna gingen we allebei slapen, en wonder boven wonder kon ik uitslapen tot 9 uur, dat deed me ongelofelijk veel deugd! 

Tot snel lieve schatten! 

Nog een weekje! 

Oh what a night...

Heb nog wat toe te voegen. Na de bowling gingen wij als enige recht naar huis. Dus Laure-Anne en ik dachten, oké, dit was de vrijdagavond...
Tot ik hoorde dat de hond verkocht zou worden omdat niemand hem uit wou laten... En hondenvriend die ik ben... Stelde ik voor om mee te gaan als iemand ging. Had ik snel spijt van, want de hond bijt en springt de hele tijd. Ook gingen we wel 2 kilometer de wildernis in en wad ik doodsbang dat er wilde dieren ons pad zouden kruisen... Dat deden ze niet, oef!

Maar op een gegeven moment zag de hond iets in de verte, de duisternis... Hij begon te trekken en sleurde Leonora mee, ze liet hem los.... Het slimste wat ze kon doen denk ik, nog voor we teug thuis waren kwamen we hem terug tegen, ik was opgelucht en bang te gelijk.

Na meer dan een uur kwamen we terug thuis, Laure-Anne ging er al vanuit dat ik opgegeten was door beren, wolven of elanden. Haha. Gelukkig hadden de beesten door dat ik niet te eten was, een beetje taai enzo... :D

Ik ga nu slapen, als ik dat nog kan , tot morgen!!! Love you all p

Eerste werkweek : check!

Mijn eerste werkweek zot er bijna op nu, en ik heb het echt naar m'n zin gehad! Ik ben klaar voor de 2de week, maar eerst..... Weekend! :D

Vanmorgen werd het ochtendritueel lichtjes verbroken, in plaats van met 4 in de auto te zitten zaten we opeens met 6 personen erin gepropt. Heeeeel erg verantwoordelijk, de broer zat vooraan bij Leonora op de schoot en de zus zat tussen mij en Laure-Anne. Comfortabel is anders, maar het ging net.

Op mijn stage was het te merken dat het bijna weekend was, iedereen was extra vrolijk en ging ook vroeger naar huis.
Dat vond ik natuurlijk niet erg, ik had rond 4uur met Laure-Anne en Leonora afgesproken aan de McDo, we gingen daar iets eten (op de kosten van haar school) en daarna vertrekken we naar Rocklunda om te gaan bowlen! I heb er zin in, ook al weet ik niet wat ik ervan zal bakken.

Morgen krijg je dus het hele verhaal te horen over de avond. Maar ik kan jullie wel geruststellen over deze eerste week, hij viel reuze mee! En ik vond hem best snel vooruit gaan, ook al lijkt het 's ochtends niet vooruit te gaan, een uur lijken er ineens 2.
Maar ook dat is geen minpunt! En op de bus slaap ik meestal nog een half uurtje dus vind ik het wel oké.

Lieve mensjes, don't worry, I'll be back soon! ;) (en stiekem is het echt wel : oost-west, thuis best.... In mijn eigen nest)

Hey då!

Hogedruk & Hockey

Dag allemaal,

Ik begin me steeds meer 'thuis' te voelen in het gezin, alles begint stilaan te wennen en ook zij komen steeds losser.
Ook het ochtend ritueel (slippen met Albanese muziek op de achtergrond) wordt een gewoonte.

Op mijn stage zijn de mensen allemaal even vriendelijk en de mannen van de productie zijn mijn maten. Haha. Volgens hen ben ik een natuurtalent aan de hogedrukmachines (die dienen om het steunmateriaal van de producten weg te halen.
Ik was ook later begonnen, dat hadden ze mij gevraagd eergisteren. Daar zeg ik geen nee tegen.

Gisteravond hebben we LEKKER gegeten, pasta! En vandaag nemen we de restjes mee naar het werk samen met köttbullar!
Ook vroeg Leonora of we meewilden naar een ijshockey wedstrijd, NATUURLIJK!
Cédric en Robbe waren daar ook en het was een leuke avond! Zoiets zie je in Turnhout niet!
Na de wedstrijd zijn Laure-Anne en ik voor het eerst op onze smikkel gegaan hier in Zweden, gelukkig hebben we onszelf geen pijn gedaan. De hockeywedstrijd was zoals ik het noemde : "Veel geweld voor weinig geld!" Haha. Maar gelukkig heeft ´ons´ team wel gewonnen met 4-3.

Verder hebben we nog een tijd met het gezin gepraat toen we thuiskwamen, zelfs de oudste zoon deed voor het eerst zijn mond open! Kortom het was heel gezellig!

Vanavond gaan we bowlen met de Belgen en de Zweedse studenten, ik ben benieuwd of we 'strike' zullen gaan of niet met mijn bowlingkunsten. Wish me luck! ;)

Tot snel!!!

Geslaagd avondje in Västerås!

Pizza en daarna Life of Pi gezien, zeer leuk! Tack allemaal!

Na regen komt... gewoon droog weer.

11:10

Het verbaasd me hoe snel iemand nieuwe gewoontes aan kan leren. Zo begin ik al echt een ritme te krijgen hier, vooral in de ochtend. Om half 6 loopt onze eerste wekker af, dan snoozen we nog tot kwart na 6 en dan proberen we uit ons bed te komen.
Eerst ga ik naar de badkamer en daarna Laure-Anne, want de rest van de kinderen zijn op dat moment nog niet wakker dus is het nog lekker rustig&stil.
Daarna drink ik koffie en maak ik me verder klaar. Laure-Anne heeft dan vanmorgen toch eindelijk de stap gezet om (hohooo, durver!) in de kasten naar haar lunchpakket te zoeken. Ben ik zelf dus ook al wat geruster, anders zie ik haar binnenkort niet meer lopen! Haha. Als iedereen klaarstaat vertrekt de vader naar buiten om de auto te halen en doen we onze schoenen en jassen aan. Vanmorgen regende het, en wat was nu net het ENIGE waar ik niet op voorzien was? Jawel, regen!
De autorit naar Skultuna begint ook te wennen, ik bedoel, een slipbeurt meer of minder doet er ook al niet meer toe. Maar toch ben ik stiekem blij dat ik maar een klein stukje mee in de auto moet!

Ik heb zin in vanavond, we gaan met de Belgen en de studenten waar ze verblijven iets eten na ons werk en daarna gaan we naar de film, ik ben benieuwd hoe laat we thuis zullen zijn (hopelijk heelhuids).
Het is wel goed dat we de groep blijven zien zo af en toe na het werk enzo, anders zouden we bijna vergeten dat we niet alleen hier zijn (want soms zou je dat durven vergeten in het bos met de wilde beesten).
Het weekend zie ik ook helemaal zitten, zaterdag zullen we een bezoekje aan Stockholm brengen én we kunnen uitslapen, tenminste als de 7 kinderen dat toelaten... maar we gaan het toch wel even uittesten!
Zondag is nog een verrassing, maar ik hoop stiekem wel dat we eens met het gezin een activiteit gaan doen, want ik lees bij de anderen dat zij dat ook doen!

Dit zijn de 4 jongste "monstertjes", ik zou de namen willen typen, maar ik vrees dat ik geen idee heb hoe je ze schrijft (laat staan uitspreekt).

 

 

Mijn stage had vandaag al iets meer werk voor mij in petto, ik mocht op het bureau meewerken met Catharina. Joepie! Zo leer je tenminste wat Zweeds, alle documenten en computerprogramma´s zijn namelijk in het Zweeds.

Catharina vond dat ik over heel snel mee weg was, ondanks dat het een andere taal is. Goed gedaan Renée! (zal het zelf al maar zeggen) Rond een uur of 11 viel het werk echter wel even stil.

 

 

13:00

 

De middagpauze was zoals altijd heel erg gezellig! Vandaag was het EINDELIJK zo ver... ik heb köttbolar gegeten!!! En meteen zag ik dat het goed was (en het smaakte ook super).

Ik zal morgen in mijn blog vertellen over de rest van de dag en over de avond in de stad, maar voor nu...

 

SEE YOU TOMORROW! ♥



Dag 3 in de bush-bush

13:20

Jaja, het is al de derde dag hier in Västerås en Skultuna .... and I´m still alive! Vanmorgen gebeurde er niets speciaals (ja, je leest het goed).
Hoewel ik voor het eerst echt alleen de bus moest nemen vanmorgen, gelukkig zette de vader mij af aan de bushalte (anders zou ik 5km te voet moeten lopen) en daar moest ik 10 minuten wachten op mijn bus.

Op mijn stage zeiden ze me dat ik om 8uur moest beginnen, en aangezien de bus om 7u35 kwam zag ik het vrij somber in, de rit duurde namelijk een half uur en ik zou nog een 20 minuten moeten stappen naar mijn stageplaats.
Gelukkig bleek het mijn collega´s en baas niet veel uit te maken, ze hadden er begrip voor dat ik van zo ver moest komen en ze vonden het oke.

Oh, dat is ook zo grappig, telkens als mensen me vragen waar ik verblijf en ik zeg "Skultuna" dan kijken ze eens pijnlijk en zeggen "oh... oh dear". Hahaha!

De mensen op mijn stageplaats zijn stuk voor stuk heel vriendelijke mensen, ondertussen heb ik al met iedereen "samengewerkt" en ook fika gehouden natuurlijk.  I ♥ FIKA!
Moeten ze in België ook invoeren vind ik.
Ik ging vanmiddag met de collega van Jenny (de secretaresse) naar het restaurant waar ik gratis eten zou krijgen. Bleek dat ik daar een coupon voor nodig had (die ik natuurlijk niet heb) dus hebben ze het opgeschreven en dan moest ik dat als ik een coupon had maar daarop laten zetten.

Nog een leuk weetje dat we al even te weten gekomen zijn, de superschattige hond waar ik in België al op zat te wachten (die van mijn gastgezin) blijkt gewoon een gremlin te zijn die soms gewoon uit het niets bijt! Oke, daar gaan de uitlaatbeurtjes dus.

Vandaag was er niet erg veel werk op mijn stage, in de werkplaats waren ze een nieuwe kerel aan het inwerken en dus moest ik bij Jenny op het bureau gewoon zitten en ze legde me toen ook alles uit over het programmeren van de producten in een 3D-systeem dat alle informatie doorstuurt naar de printers die het product maken.
Heel interessant moet ik zeggen, want zoiets had ik nog nooit gezien, heel erg high-tech allemaal! Maar na de lunch moest ook Jenny weg, zij moest haar moeder gaan aflossen thuis want haar oudste dochtertje heeft windpokken. Dus vanaf een uur of half 2 had ik niet echt iets te doen en ben ik beginnen schrijven aan mijn blog en in mijn portfolio van school.

De groep van België heeft afgesproken om woensdagavond naar de cinema te gaan met z´n allen en ook de Zweedse leerlingen die meewillen gaan kunnen mee.
Laure-Anne en ik hebben dit met ons gastgezin al geregeld en ze vonden het heel erg leuk dat we zoiets met de groep gingen doen.

Ik ben blij dat ik van iedereen tot nu toe alleen maar positieve dingen heb gehoord over de stage, soms vind ik het best jammer dat ik als enige op deze plek zit. Maar langs de andere kant, met wat zouden ze hier nog een extra iemand kunnen bezighouden?

18:30

De weg naar huis wordt steeds minder moeilijk, ook omdat Laure-Anne en ik voor we vertrokken nog naar de Subway gingen met Robbe en Hanne en op de bus hebben Laure-Anne en ik goed kunnen lachen met onze "miserie" zoals we het noemen. 

We eten hier vrij weinig overdag (en soms ook 's avonds) omdat we het vaak niet lusten of omdat het zelfbediening is. 

En vandaag had Laure-Anne enkel 2 appels gegeten doorheen de dag. Dus zei ze tegen mij "Achja, one apple a day keeps the doctor away." waarop ik antwoordde "But two, is NOT okay!"  haha. 

Met de vijf minuten die ik heb om te douchen kom ik gelukkig toe blijkt wel... een grote opluchting! Want dat doet toch altijd wel goed. 

Tijdens het eten daarnet kregen nog wat éxtra leuke informatie over ons leuke woonplaatsje (Skråmsta). Blijkbaar woonden een tijdje terug hier zeker 8 wolven in de bussen rondom ons huis, nu zijn het er NOG maar 3. En ohja, een kilometer verder is onlangs ook een beer gezien. En het leukste van al dit, ze zijn NIET bang van mensen. Avondwandeling? Vergeet het maar hoor! 

Na dit spannende diner zitten Laure-Anne en ik terug op onze kamer, want de oudste jongen heeft enkele vrienden uitgenodigd (hoe die mensen hier weggeraken mag Joost weten) en het geluid van zoemende motoren raast hier door het hele huis. 

Morgen ben ik er weer met meer .... avontuur! Maar eerst heb ik wat foto's voor jullie : 

 Alle wegen leiden naar ............. Tilburg?

Nieuwe ouders zijn naar de winkel geweest...? 

Hoog bezoek op mijn stage, ja ja, Rudy&Theo! 

Slipcursus en wilde beesten

Hej !

Vandaag was opnieuw een verrassend spannende dag in Zweden, het begon allemaal vanmorgen in "the country side" ...
 Om kwart na 7 moesten we vertrekken samen met de vader van Leonora, die bracht ons met z'n drieën naar de school van Leonora. Het had opnieuw gesneeuwd vannacht dus de wegen lagen opnieuw vol sneeuw.
Toen we vertrokken was het nog pikdonker, en... het is niet dat ik niet geloof dat die vader weet wat ie doet, maar de rit was zeer bewogen.

Enkele ''straten" voorbij het huis stak er plotseling loslopend wild over (een meute herten) in plaats van af te remmen en die beesten te laten oversteken jaagde hij ze op door een beetje gas te blijven geven, Laure-Anne en ik waren bang dat de beesten de overkant niet zouden halen. Want we hebben nu duidelijk gezien dat we ongeveer zo'n 7 kilometer van de beschaving wonen.
De rest van de rit denk ik dat wel we zeker 10(?) keer geslipt zijn en bijna een ronde van 360° gemaakt hebben. Sneeuw of niet, de snelheidslimiet verandert hier niet blijkbaar!

Op de school maakten we kennis met het aparte schoolsysteem van sommige scholen hier in Zweden. De mentaliteit is daar helemaal anders. Ze gaan uit van ieders eigen verantwoordelijkheid, ze werken voor alles in groepen van 5 personen en krijgen niet echt les in een lokaal meestal maar in een werkruimte vol computers etc.
We hebben in de schoolcafetaria gegeten (GRATIS!) en het was nog lekker ook! Na de lunch werden we naar onze stageplaats gebracht en hebben we kennis gemaakt met onze mentoren en ook met de taken die we zullen moeten uitvoeren.
Ik mocht gelijk in de werkplaats beginnen aan het in elkaar steken van prototypes van hun producten voor de klanten. Het is een fijn bedrijfje dat heb ik al gezien!

Daarna moesten we op eigen houtje thuis zien te geraken, blijkbaar moet ik maar 5 minuten wandelen van mijn werkplek naar het station (dat is 'n meevaller!) en kan ik daar de bus naar Skultuna nemen. Gelukkig wachtten Laure-Anne en Leonora me daar op. We hadden daarna nog eens een uur vertraging met de tweede "bus" naar ons huis (een bestelbusje!), de benzine was bijna op en we moesten meer dan een kilometer omrijden om ergens te gaan tanken, want een tankstation hebben ze hier nu eenmaal niet in de buurt.
Toen we thuiskwamen stond het eten klaar en.... het was goed! Hopelijk kan ik dat iedere dag zeggen.

Dit was in het kort mijn avontuurtje van de dag.

Tot morgen allemaal!!! xxxx

Op Zweedse bodem

We zijn omstreeks half 1 vanmiddag geland in Stockholm. Daarna hadden we nog een hele bus- en treinreis achter de rug.
We werden in Västeras opgehaald door onze gastgezinnen en kregen een woordje uitleg over de eerste werk-/schooldag hier in Zweden. MorgenVROEG zullen we met de leerling waar we verblijven naar school gaan en daar een schooldag meemaken (een halve dag) na de lunch worden we met de auto naar onze stageplaats gebracht en daar zullen we dan kennismaken en hopelijk aan onze eerste (halve) werkdag beginnen.

Het leven in het gezin is zeer chaotisch, met 7 kinderen (waarvan 5 onder de 16jaar) in huis is het altijd wel een drukte en wanneer we ons op onze kamer terugtrekken om even "te chillen" komen er constant wel kinderen binnengestormt. Ook de twee oudsten komen met elkaar een praatje maken in onze kamer.
Ik zou nog uuuuuren kunnen doorgaan over de cultuurshock die Laure-Anne en ik ondergingen vandaag, maar al bij al is het best gezellig en is het een unieke ervaring!

Eén ding is zeker, we zullen vroeg ons bedje inkruipen (als de drukte dat toelaat) want we zijn allebei bekaf!



xoxo, tot morgen!

Nog 2

Het is zo ver, nog 2 dagen en we zitten nu al in het mooie Zweden (Skultuna)! Ik heb ondertussen nog een frisse coup laten knippen in m'n haar, nu enkel nog de koffers pakken en aftellen.
De zenuwen beginnen stilaan op te komen, maar dat is normaal denk ik wel, we gaan tenslotte 14 dagen lang verblijven in een vreemd land; bij een vreemd (groot) gezin en stage lopen bij een buitenlands bedrijf. Op deze weken heb ik al meer dan 2 jaar gewacht, ik ben er klaar voor!!! ;)

Mijn nieuwe, korte coupke! Ben er klaar voor!

Eerste contact

Het eerste contact met mijn gastgezin vond gisteren plaats, dankzij Laure-Anne ben ik te weten gekomen dat Leonora Canolli (leerlinge van de Zweedse school) Twitter heeft. Vol enthousiasme heb ik haar opgezocht en ben ik haar beginnen volgen.

Het blijkt echt een heel lief meisje te zijn want ze zei dat ze er naar uit keek om mij te ontmoeten, wel, IK OOK!

Nog een leuk weetje kwam ik te weten toen ik een gesprek had met haar op Twitter : ze blijkt nog 3 broers en 3 zussen te hebben(!!!!) Dat zal voor mij een openbaring zijn, aangezien ik het gewend ben om maar met 3 mensen (in totaal) thuis te zitten.

Volgende week, op dit exacte uur ben ik al meer dan een hele dag in Zweden.

SPANNEND!!!

Stageplaats en gastgezin bekend!!!

Vrijdagavond toen ik mijn Smartschool checkte, zag ik een mailtje met een interessant onderwerp namelijk "jullie stageplaatsen en gastgezinnen".
Vol spanning opende ik het bestandje dat als bijlage stond, zo kwam ik te weten dat ik stage loop bij Digital Mechanics in Västerås. Naar deze stage ben ik zelf heel erg benieuwd omdat ik niet zeker weet wat dat precies allemaal zal inhouden!

2 weken lang zal ik in het gezin Canolli vertoeven samen met Laure-Anne van mijn klas.

Nu is het kwestie van aftellen en het allemaal op ons af laten komen! Ik heb er erg veel zin in!